Oj iz-za hory ta bujnyj witer wije...
Oj tam udiwońka ta pszenyczeńku sije.

Oj posijawszy, stała wołoczyty,
A zawołoczywszy, stała Boha prosyty.

"Oj urody, Boże, ta pszenyczeńku jaru
Na wdowyne szczastjaczko, na syrits'kuju sławu!"

Oj szcze j udiwońka ta j dodomu ne dijszła,
A wże każut' łjudy, szczo pszenyczeńka zijszła.

Oj szcze j udiwońka ta j na ławu ne siła,
A wże każut' łjudy, szczo pszenycja pospiła.

"Och, i hore ż meni ta, ditoczky, iz wamy,
Hej, ta szczo nemaje chazjajina nad wamy!"

"Maty ż nasza, maty, ne żurysja namy,
Jak powyrostajem, rozijdemos' samy!

Oj bude nas, maty, po horach, po dołynach,
Oj bude nas, maty, ta po czużych krajinach!

Oj budesz ty, mamo, jak zozulja kuwaty,
Szczo nikomu bude tobi j pyty podaty!"