Oj zacwiła czerwona kałyna nad krynyceju...
Hore ż meni, moja matuseńko, żyty za p’janyceju!

Szczo p’janycja p’je, ne kajet'sja, i deń, i nicz p’je,
A jak pryjde iz szynku dodomu, mene, mołoduju, b’je!

W nediłeńku, rano-poraneńku, maty moja jde,
Pytajet'sja ditoczok małeńkych, czy doma p’janycja je.

"Potycheseńku, połeheseńku, matusju, idy:
Spyt' p’janycja w rubłenij komori, hljady ż, joho ne zbudy!"

"Oj nechaj win spyt', ta j nechaj że spyt', szczob uże j ne wstaw,
Szczob twojeji bidnoji hołowońky ta ne kłopotaw!"

"Oj ne kłeny, moja matuseńko, p’janycju moho:
Jest' u mene ditoczky małeńki,– hore bude bez joho!"