Hej, huk, maty, huk,
De kozaky p’jut',
I wesełaja
Ta doriżeńka,
Kudy wony jdut'.

Ta kudy ż wony jdut',
Tam bory hudut',
Popered sebe
Ta wrażych paniw
Obławoju prut'.

Zibrałys' wony
Pid rjasni duby,
Ta czekajuczy
Ta j otamana
Na radu sobi.

Otaman ide,
Jak hołub hude,
A pid biłoju
Ta berezoju
Hołowku kłade.

"Otamane nasz,
Ne dbajesz za nas,
Os' i, bacz, nasze
Ta towarystwo,
Jak rozhardijasz.

Czy ne sram tobi
Pokydaty nas
I po zastumach
Ta c'oho lisu
Błukaty bez nas?

Hljań, otamane,
Wże swit nastaje.
Oj uże ż nasze
Ta towarystwo
Konej sidłaje!"

"Oj pomru ż ja, pomru
Ne zażyw sławy,
Bo nema meni
Ta doli buty
Bat'kom nad wamy".