Wże misjac' schodyt', łehkyj witer wije,
Nichto ne znaw, szczo sja w serci dije.
Diwczyna myła prynadu dała,
Serce i duszu pryczaruwała.

Wyjdy, diwczyno, ja tebe błahaju,
Pid kałynońku w zełenomu haju,
Pid kałynońku żdu na rozmowu,
Nichto ne znaje, czy zijdemos' znowu.

Koły ty czary meni zhotuwała,
Szczo moje serce tak zaczaruwała?
– Czary u mene dawno hotowi,–
Biłeje łyczko, czorniji browy.