Pysała ni moja żena łyst z kraju,
Że uż od nej na porciju pytajut.
Ona ne ma ny hełera pry sobi,
Zawołała notarusza id sobi.

Pan notarusz naj otpyszut mojomu,
Żeby pryszoł z Hameryky dodomu.
Obłapłju ’ho sidem razy, a ne raz:
– Powicz, mużu, kelo tych pinjazi masz?

– Ne mam welo, łem paru sto doljariw,
Bo mi resztu w Hameryci zostały.
W Hameryci szumny diwky bywajut,
Każdyj weczur na szpacirku wołajut.

Każdyj weczur na szpacirku wołajut,
Doljaryky z kyszeni stjahajut.
I ja chodył dakoły na szpacirku,
Bo ja też mał w Hameryci frajirku.