A do naszoj zahradeczky
Jasne sonce swityt,
Posijała moja myła (2)
Wszełyjaky kwity.

Posijała, zahrabała,
Biła ruża zyszła,
Czoho że ty, moja myła, (2)
Do kasarni pryszła?

Ked łes pryszła, sidaj sobi,
Możesz noczuwaty,
Na tij mojij postełyczci (2)
Jednu niczku spaty.

Siła myła ta j zasnuła,
Spała aż do rana,
Rano wstała, zapłakała, (2)
Że jej bołyt hława.

Jak tja mała hława bołyc,
Było mi powisty,
Daw by ja ty doszykuwac (2)
Doktora dowesty.

A jak doktor ku nij pryszow,
Zaraz ji odhadaw:
Czekaj, diwcza, do weczora,
Bude chłopec abo cera
Zarazicka – zaraz.