Na mene ty nawit' ne podywyws',
Bajduże projszow powz diwoczu wrodu.
Teper bereżys', mene bereżys',
Bo tyżdeń rusałczyn nadchodyt'.

Rozpuszczu swoji kosy czerwnewoji noczi,
Pryworotne czar-ziłlja tobi pryhotuju.
Rusałky łjudej do smerti łoskoczut',
A ja tebe łysz raz pociłuju.

Ja porjad postawłju tonki dwi swiczi,
Dwi doli z’jednaju kołom wohnennym.
Ty dumaty budesz i wdeń i wnoczi
Pro oczi moji zełeni.

Jakszczo ż ty raptowo zachoczesz kołys',
Szczo z namy buło wse u pam’jati sterty,
Todi bereżys', mene bereżys',
Tebe zaciłuju do smerti.