Jak ja yszow poza humen, yszczy ne byw den,
Strityw ja tam swoju myłu,
Jak połoła łen.

Hej-że, hej-że, myłyj boże, mała-s moja byc!
Szto ż ty po mi, mij myłeńkyj,
Ked ne znam robyc?

A czy tota ne robota, szto ty połesz łen?
Łedwo ż mene mamuseńka
Wyweła mja w łen.

A stojit tam berezyna pred naszy wraty,
Nawczu ja tja, moja myła,
Wsjakoj roboty.

Yszczy ne masz, mij myłeńkyj, ne masz do mja nycz,
A już sja mja obicjujesz
Berezynom byc.

Ne choczu tja, moja myła, brudny nohy masz!
A ja tebe, myłyj, ne chcu,
Bo ty w karty hrasz!.

A pidu ja do Dunaju, umyju nohy,
A ty prohraw dwa tysjaczy,
Budesz ubohyj.

A u mene dwa tysjaczy były – ne były,
Ty hołowy ne czesała
Sztyri nedili.

Ne dozeraj, mij myłeńkyj, mojoj hołowy,
Łem zaprihaj sztyri woły,
Ydyj do wdowy!

Ne choczu ja żadnoj wdowy, ni newistyci,
Bo-m połjubyw tebe diwcza
W toty m’jasnyci.

A u Ł'wowi, pry Łjemberku, małjuwanyj dwir,
A w tim dwori kamenycja,
Osidłanyj kin.

Pid tym końom biła nożka, sribna pidkowa,
Kotra diwka mja połjubyt,
Ta bude moja!