De ty jidesz, Janyczku, Janyczku,
Na tim sywim konyczku, konyczku?
Nedałeko,– za Tysu, za Tysu,
Swojij mylij dar nesu, dar nesu.

Czy ty mene, Janyczku, ne znajesz,
Że ty naszu chatynu mynajesz?
Nasza chata kraj wody, kraj wody,
Z wysokoho derewa, z łobody.

De ty mene, Janyczku, powedesz,
Ked ty swojoj chatyny ne majesz?
Powedu tja w czużuju, w czużuju,
Zaklja swoju zbuduju, zbuduju.

Buduj chatu z łobody, z łobody,
Do czużoj mja ne wedy, ne wedy.
Czuża chata – ne swoja, ne swoja,
W czużij chati nedolja, nedolja.

Wyłetiła łastiwka zo skalja,
Zobudyła nas wszytkych zo spanja,
Derewa sja w sadach rozwywajut,
Wysow’jane nowu jar wytajut.

Wyłetiła łastiwka zo skalja,
Zobudyła diwczatko zo spanja,
Ked sja toto diwczatko zbudyło,
Do jarnoj sja roboty pustyło.

Orały by wołońky, orały,
Keby mały oracza z Wysowy,
Ałe majut zo swita, zo swita,
Ne poorjut do lita, do lita.

– De ty ydesz, diwczyno, diwczyno?
– Do stodoły po sino, po sino.
– Ne zaperaj za sobom, za sobom,
Bo ja ydu za tobom, za tobom.

Deń by-m kosyw, deń by-m żaw, deń by-m żaw,
Ja by take diwcza wzjaw, diwcza wzjaw,
Any kosy, any żny, any żny,
Łem zaw’jaży, ta j wozmy, ta j wozmy.

Oj na rowasz, mamyczko, na rowasz,
Komu że ty diwczatko wychowasz?
Oj tobi to, Janyczku, tobi to,
Budesz maty frajirku na lito.

Oj sijała Hanyczka łobodu,
Posyłała Janyczka po wodu,
Ej po wodu studenu, studenu,
Tam na łuczku zełenu, zełenu.