Na zirkach ja tobi worożyła,
Brała wodu-krysztal z dżereła,
Twoji huby ja neju rosyła, rosyła –
Aż koły nam zorja rozcwiła.

Pryspiw:
Może, te dżereło – twoji huby,
Twoji huby w dżerelnych krapłynach.
Może, te dżereło – ty, mij łjubyj,
Szczo hornuwsja, jak cwit do kałyny.

Mow tuman toj, rozwijałys' czary,
Czerwonije kałyna sumna...
I wysoke suzir’ja Stożary, Stożary
Bilsz ne p’ju ja z dżerelnoho dna.

Pryspiw

Rozlitajut'sja dni łastiwkamy,
Sywa osiń do chaty pryjszła.
Ta do tebe ja łynu dumkamy, dumkamy –
Do kochannja moho dżereła.

Pryspiw (2)