Prosyła knjahynońka
Swojeho brateczka:
Bratczyku ż mij łjubyj!
Sidłaj konyczeńka,
Jid' u czystoju połe
Po stado woronoje,
Zażeny ż bo jeho
Do zilnyka moho,
Naj ziłje wypase
I na kopytach wynese;
Koni moji woronyji
Wytonczat' ziłje moje,
Naj sja po meni ne zistaje,
Podrużyczkam na radosty,
Matinoczci na żałosty:
Bo szczo matinoczka hljane,
A de ż toto dytjatoczko,
Szczo sadyło ziłjeczko!