I w kotryj raz prychodyt' osiń tak neżdano
I rozpuskaje swoji wity nacze kosy
I po asfaltu doszcz małjuje filihranno
Swoji nerajdużni prohnozy

Pryspiw:
My z toboju jdemo nacze w czomus' wynni
A nad namy nebo, nebo w łastowynni
My z toboju jdemo razom poodynci
A nad namy, a nad namy nebo w sribnij pawutynci

Ty skażesz szczo newdowzi projde żowta osiń
Za neju budut' znow zyma, wesna i lito
I te szczo z namy je teper i buło dosi
Ty bilsz ne choczesz powtoryty

Pryspiw