Nichto ne zmoże znajty czy widszukaty sebe
U bezkinecznij bezmeżnosti prostoru, j ty
Łysze odyn pomiż tych, to powsjakdenno hrebe
Na tij hałeri zniczew’ja j bez rozumu, j ty
Ne pomiczajesz łjudej, kotri na ławach sydjat'
Chocza wy wsi u tij samij kabinci, i szczo
Wy załyszajete nam? Horjat' w oczach janholjat
Matyky na witci

Ty majesz swij talisman, ja maju swij amułet
I szczo iz toho szczo wira woskresła, koły
Nichto ne wiryt' u nas, my pływemo upered
I szczo je sył naljahajem na wesła, mowczy
I ne rozkazuj meni jaki spiwaty pisni
Ce wse odno, szczo swoboda u klitci, dlja nas
Nemaje kraszczych noczej koły cwitut' uwi sni
Matyky na witci

Pohasły w nebi zirky, odna woda nawkruhy
Nas ne ljakajut' akuły nijaki, dawno
Nam ne potribni wony usi swoji łancjuhy
My uzjały ta j pustyły na jakir, ałe
Jakyjs' newydymyj znak nas kłycze znow u morja
Ta wse odno chaj tam jak widizwit'sja czy je
Tut szcze chocz chtos' okrim nas, udałyni majorjat'
Matyky na witci