A pam’jatajesz, jak hraty udwoch
Nam iz toboju buło necikawo?
U łabirynti serdecznych obłoh
Ja ne spiszyw, a ty ne doczekałas'

Pryspiw:
Trymaj mene, jak nikoły ranisz
Inaksze ty w mojich slozach potonesz
Ta persz za wse żałkuwaty obłysz
Teper uże ne zminyty niczoho

Chto ne znajszow, znaczyt' toj ne szukaw
Chto ne znajszow, toj niczoho j ne wtratyw
Ty ne zachoczesz moho dwijnyka
Ja ne zachoczu twoho dublikatu

Pryspiw

Na bezimennomu palci – kilce
W wuchach – sereżky, brasłet – na zap’jasti
My nizaszczo ne zabudemo ce
Nasze z toboju zmarnowane szczastja

Pryspiw