Jasna zorja ws'omu switu zwistyła,
Szczo Preczysta Diwa Syna zrodyła.
U wertepi miż bydljaty na sini
Stełyt' Maty postil-łoże Dytyni.

Pid hołowku stełyt' ziłlja pachucze,
Szczob ne hryzła ta sołoma kołjucza,
Bo u neji dlja Dytynky małoji
Ani puchu, ni perynky m’jakoji.

Jak poczuły te znadworu ptaszata,
Jak kłopocze bidna Maty Dytjaty,
Pozlitałys', poznosyły po pir’jaczku m’jakomu
I stełyły tepłym puchom sołomu.