Wilnym nebokrajem
Bujnyj Witer mandruwaw,
Jak wernuw do Czortomłyku,
Sywyj Dub joho spytaw:
"Czy to j sprawdi perewiwsja
Łjubyj mij mynułyj cwit,
I onukiw bilsz nemaje
I ne jawljat'sja na Swit?

Szczo ż, łety aż iz łystjam mojim,
Zazyrny w naddniprjans'ki oseli,
I powidaj moji słowa
Neweseli...

Połety, chocz iz hiłljam mojim
Do Desny, do Dnistra i do Buhu,
W horach ta u lisach rozwij
Moju tuhu..."

"Ne sumujte, Didu,
– Bujnyj wraz widpowidaw,
Szcze żywi onuky Waszi,
Ja ż do kożnoho litaw!
Na Czumac'kim, Sława Bohu,
Zori jasniji zijszły,
Wsi zibrałysja w dorohu,
Łysz molit'sja, szczob dijszły...

Spy, Staryj, chocz na myt' spoczyń,
Tobi ż hostej po noczi striczaty,
Konej jichnich w Czortomłyku
Napuwaty...

Spy Didus', łystja bereży,
Ty je cwitom Sławetnoho rodu,
Ne żurys', zawtra i tobi
Do Pochodu!"