Widkryju oczi u ranok,
Widczuju dotyk twoho snu
I złeczu z nym u switanok,
Wże bilsze ne zasnu.
O, ranok, znow do tebe jdu!
Pałaje wohoń,
Z ptachamy zlitaje do nebes,
Zdajet'sja meni, tak niby ja woskres...
Ty dosi stojisz i dosi ne wirysz,
Szczo to – twoje żyttja:
Szljach do Soncja w nowe widczuttja.
Jakszczo twij ranok buw zymnyj,
Tebe nichto tut ne czekaw,
Ne zabuwaj: teper ty wilnyj
I ty c'oho bażaw,
Twij ranok – te, szczo ty szukaw!