Ja widczuw, szczo deń, wże ne maje tepła,
Nicz ne w zmozi wsich, wrjatuwaty wid snu,
De, kudy pity, w koho wzjaty słowa,
Ja odyn a ty...

Wse ce kłycze nas, zminyty nawkoło swit,
Zberehty żyttja – wyjty na prawylnyj slid,
Szcze odyn deń i chtos' powynen wmerty,
Ja zitru tebe – zminjujuczy realnist'

Ja buw tobi nacze pekło ja rozpałjuwaw poczuttja,
Wid jakoho w tebe j dosi...

Pryspiw:
Ta ne wże ja ne czuju, jak ty tremtysz,
I ne baczu obłyczczja – realnist' ty czy mif,
I ne dywno, szczo spohady na oczach,
Jak zapeczeni slozy

Ja buw tobi nacze pekło ja rozpałjuwaw poczuttja,
Wid jakoho w tebe j dosi, hirko pławyt'sja żyttja,
Wid jakoho ja ne w zmozi widmowytysja znowu,
Ja zminjuju realnist' na łjubow

Pryspiw