Słabszi twoji słowa, niż dwadcjat' czotyry hodyny,
Wsi chajhweji zakryto i wtraczeno sens.
I spiral poczuttiw rozijszłasja
U dowhi odnakowi dnyny.
I może zdawatys', szczo swit wes' pomer.

Pryspiw:
Bo miż toboju i nebom
Miż toboju i nebom,
Miż toboju i nebom, donju,
Ja wybraw tebe.

Chtos' prozoriszyj skła –
Ja dywłjusja na tebe kriz' ńoho.
I reczi nakryti płaszczem, i składeno wse,
Hazetni statti wid soromu stały czerwoni
I ranok iszcze ne nastaw, ta pizno uże...

Pryspiw

Wsi twoji darunky i dywa
Zwyczni i zdawałysja dribnymy.
Szczo ne deń, to znowu sereda –
Wikna miż mojimy wychidnymy.
Kożen wyriszuje sam,
Koły nastane wesna!