Kożen raz, znowu i znowu,
Pronykajesz w mij rozum, sztowchajesz na pidli wczynky.
Zmuszujesz tobi pidkorjatys'.
Nawiszczo tobi ce potribno, ne znaju,
Ałe rozumiju, szczo ce pohano.
Ałe ce tak tjażko, trymatys', buty soboju.
Widpusty, ja stoju na kolinach.
Naszczo ty isnujesz, zhyń z mojich dumok.

Pryspiw:
Zhyń, neczystyj!
Zhyń, potwora!
Zhyń, ja ne choczu!
Ni, ja ne twij!

Wse, nabrydło, ne choczu, ne możu, wse.
Hołowne – zupynytys' wczasno, a ja ne zmih.
Nadi mnoju nebo, pidi mnoju prostir...
Może pokłasty ws'omu kraj, zdatysja,
Ni, ja szcze tut, porjad, ja szcze ne prohraw cju wijnu.
Ja szcze możu zminyty, ałe ce wse łysz dumky...

Pryspiw

Moji dumky załyszajut'sja porjad zi mnoju. (4)

A-a-a!..

Pryspiw

Moji dumky załyszajut'sja porjad zi mnoju. (4)
(Tam nemaje tebe!)

Dumky!...
Moji dumky!..