Mene stomyły obicjanky,
Ty znajesz,
Ta słowo za słowom,
Ty czujesz.
Jak, ja, ja kryczu.

Znaj, znaj, ce – wijna,
Trymajte nebo rukamy.
Znaj, znaj, ce – wijna,
Wy wse ce baczyły własnymy oczamy.
Znaj, znaj, ce – wijna,
Serednij pałec', os' jim moje słowo.
Znaj, znaj, ce – wijna,
Piszły wony wsi, ja ne widdam swij hołos.

Znaj, znaj,
Szczo wony sami zrujnuwały idealnyj raj.

Znaj, szczo ce ne łysze słowa,
Cina jakych osobysta dolja,
Znaj, szczo ty powynen wse skazaty sam,
Usim tym herojam.

Skilky raz wy wże baczyły
Z ekraniw tełewizora rotaciji, butaciji, horereinkarnaciji,
Sceny z kałjużamy rozbryzhanoji krowi,
Jaki iz pultom u rukach,
Dywljat'sja mali heroji.
Ti,desjatyriczni chłopczata.
Hranata u rukach, za spynoju awtomat.
Ce jich mrija. Czoho warta wona?
Rujnaciji!..
My powynni zberehty nedotorkanist' nacij.
Powynni zberehty, szczob nastały inszi dni,
Ta skazaty usi razom: ni wijni!

Znaj.
Poczałosja znowu! Tak trymaty.
Załyszat'sja stinoju usi słowa moji kljati.
Osobystu dumku ne prodam nikomu,
Wertajuczys' dodomu, samomu łyszatys'.
Wahatys' ne wahatys'. De wy załyszyłysja tam?!
Znaj, znaj. Ja takyj ne sam.