Ochi yiyi dvi smarahdovi dali,
Ya slabokrylyi do nych doletity.
Ne v zmozi, skonayu, nache na pali,
V horyachomu loni sebe spopelyty.

U soncya spytayu: "de syayvo distalo?"
"Pozychylo v neyi, a ty sterezysya –
Yiyi pocilunok, o, zaydo zuchvalyi,
Roztopyt' na visk, navit' yakshcho nasnyvsya".

Z im’yam yiyi umyrayut' heroyi
V serci, prokromlenym hostrym mechem.
Y donisshy yoho do krayiny chuzoyi,
Ne vystachyt' sliz vsich omyty doshchem.

Tilo, yakomu zamalo i chramu,
Chy opovyye mene molokom?
Chy ruza rozkryye kryvavuyu ranu?
Neosyaznym, yak obriy, chy bude vono?

Po slidu yiyi yde vesna za zymoyu,
Dzvinu pisen ptyc' navchyla vona,
Zanapastyv sebe ya obiym tayinoyu
Nochi z yakoyi dorohy nema.

Probudyvsya vid snu – svizyi podych svitanku
Vyprovadyt' v dorohu, podaruye konya.
Ya yiyi ukradu, vitra kochanku,
Nazdohnaty ne zmoze, vona bude moya.