Sered oseni, sered oseni rozbudyla mene son-trava.
Pisnya v serdenko tak i prosyt'sya, nache kvitka z rosy ozyva.
Ne prysplyu yiyi do schid-sonechka, i potomu vona ne zasne.
Pisne-dolenko, maty y machucho, ty i hriyesh, i studysh mene.

Pryspiv:
Berezit' pisni, nizni prolisky. Kozna kvitochka – nache dytya.
Sered oseni, sered oseni ne buvaye vesni vorottya.
Tilky pisnya ta sered oseni znov u vesnu mene poverta:
Pisnya bat'kova v serce prosyt'sya i, mov kvitochka, v nim rozkvita.

Bat'ku-batechku, chom tak rano ty kynuv pluh i ne chodysh u lis?
I navishcho z ty pid medalyamy stilky ran iz viyny nam prynis?
A chy zle tobi, a chy bolyache, yak by hore tebe ne peklo –
Ty sidav i spivav pid chatynoyu. Tak spivav, shcho nimilo selo!

Pryspiv

Pisnya bat'kova obletila svit i upala na zemlyu, yak snih,
Bo upav soldat i zatych navik, tilky pisnyu pokynuv dlya vsich.
I teper vona, nache kvitochka, probyvaye u sviti sviy shlyach...
Sered oseni, sered oseni rozkvitaye u vsich na ustach.

Pryspiv