Ya mayu dvoye ochey, dyvlyusya ya na svit,
A shcho ya nymy bachu – ta bachu te, shcho slid,
Vid mala mene vchyly – dyvysya yak usi,
I ty distanesh shchastya u vsiy yoho krasi.

Kozna lyudyna, i, navit', kozen zvir
Mayut' dvoye ochey – stereozir.

Yakby ya buv cyklopom i oko mav odne,
U komitet profspilky ne vybraly b mene,
Bo pohlyad odnobichnyi teper ne populyar,
Vsi dyvlyat'sya krytychno na monookulyar.

Kozna lyudyna, tym pache kozen zvir
Mayut' dvoye ochey – stereozir.

Miy stereozir spryimaye kolir bud'-yakyi,
Naykrashche rozriznyaye vin chervono-holubyi,
Ale ostannim chasom v ochach merechkotyt' –
V odnomu oci zovte, a v inshomu blakyt'.

Z koznoyi lyudyny moze buty zvir,
Yakshcho vona chvoriye na stereozir.

Bizu ya do shpytalyu, krychu do likariv:
Ryatuyte, lyudy dobri, na stervo zachvoriv!
Vony vidpovidayut', shcho tilky u Moskvi
Likuyut' stervoochi na stervoholovi.

Tam koznyi profesor neabyyakyi zvir,
Tam ye ministervstvo na stereozir.

Ta pizno likuvatys', zipsutyi stervozir,
Bo kozne oko choche maty vlasnyi kruhozir,
U koznoho svitohlyad, u koznoho prava,
Vid toho plyuralizmu duriye holova.

Yakshcho v tebe mozok, a ne ryb’yachyi zyr,
Trymay pid kontrolem stereozir.

Na shchastya vze mynayut' ti stereochasy,
I sobi spivayemo na svoyi holosy,
Nichto vze nas ne skryvdyt', nichto ne zalyaka,
Chiba shcho trocha smyknut' za stervoyazyka.

Ale z ty lyudyna, a ne yakyis' tam zvir,
I sovist' – to yedyna, choch vir, a choch ne vir.