Za vysoki hory sonce vidlitalo
Bylosya krylcyamy u nebesnu dal,
Ya z yoho tak dovho-dovho provodzala
Mabut' serce znalo, shcho pryide pechal.

Pryspiv:
Mamo, de z te sonce, shchob spalylo bil miy,
Shchob zihrilo dushu, navit' u pit'mach,
Ya z bez toho soncya vze ne budu vilna,
Vze ne budu vilna yak pryide zyma.

Viter v moyich dumach, nich u koznim slovi,
A bilya vikoncya ne zhasa svicha,
Moze y ne buvaye vichnoyi lyubovi,
Ta ya z bachu sonce u yoho ochach.

Pryspiv