Misto kyshyt' nemov murashnyk
v tempi blyz'kim do bozevillya,
tut permanentna eyforiya
u chas roboty ta dozvillya.
Ochi zasliplyuyut' reklamy,
vucha ohlusheni chitamy,
tut neosyazni perspektyvy
i nadzvychayno vazni spravy.

Ya zadyvlyus' u tvoyi ochi
tak nespodivano y vidverto,
ty nache prosto ne pomitysh
usmichu promin hasysh vperto.
Ya ne maniyak i ne zlodyuha,
do zbochen schylnosti ne mayu,
ya ne pidstavlyu, ne obrazu,
dumok pohanych ne plekayu.

Skilky ne skazano, ne vazno
skilky ne zrobleno, propalo
i shtormove zyteys'ke more
rozcharuvannya mul pidnyalo.
V chas koly smutok dushyt' hrudy,
a bezporadnist' v’yaze ruky
masku bayduzosti vidkynte
i usmichnit'sya na sekundu.

Serce moye vse shche zyve,
serce moye v dveri vichnosti b’ye,
serce moye shukaye serdec',
shcho yich unison smutok het' prozene.