Nad richkoyu Uzem divchyna tuzyla,
Ostoron chlopchyna tez chomus' sumnyi.
Pidiyty boyit'sya – z nym u svarci myla,
A navkruh cvitinnya, den takyi yasnyi.

Vidvernet'sya strivshys', nache neznayomi,
Treba pomyrytys' – hordist' ne daye.
I tomu ves' vechir brodyt' kolo domu,
A yak yiyi strine, to ne vpiznaye.

I nichto ne znaye, yak use to stalos' –
Sam pryishov chlopchyna i zahovoryv,
Nache pomiz nymy svarky ne buvalo,
Nache z neyu razom cilyi den chodyv.

Nad rikoyu Uzem lypa tycho shepche,
Zironky, yak svichi, svityat'sya vhori.
Dohoriv chudovyi zakarpats'kyi vechir,
A vony vse chodyat', chodyat' do zori.