Rano-vranci pid tyurmoyu
Yakas' zinka stoyala.
A to maty svoyiy doni
Peredachu prynesla.

– Proshu pryinyat' peredachu,
Bo pide vona u put',
Moze, nyni, moze, zavtra
Na Sybir yiyi zashlyut'.

– Proshu, pryimit' peredachu,
Bo tak lyudy hovoryat',
Shcho po tyurmach zaklyuchenych
B’yut' i holodom moryat'.

Klyuchnyk kaze: – Ne zashlyut'
Tvoyu dochku na Sybir,
Tvoyu dochku vchora vvechir
Zasudyly na rozstril...

Stara maty yak pochula –
Peredacha vpala z ruk,
A z ochey chervona krovcya
Potekla sliz'my na hrud'.