Za viknamy den cholone, u viknach – pershi vohni.
Zamkny u moyich dolonyach nenavyst' svoyu i hniv.
Zlozy na moyi kolina kaminnya zorstokych dniv,
I sriblo svoho polynu meni poklady do nih. (2)

Shchob lehke, rozkute serce spivalo, yak vilnyi ptach,
Shchob ty, naymicnishyi, spersya, spochyv na moyich ustach.
A ya pocilunkom teplym, m’yakym, mov dytyachnyi smich,
Zhashu polum’yane peklo v ochach i dumkach tvoyich.

Ta zavtra, koly prostory prorize persha surma –
V zadymlenyi, chornyi morok zberu ya tebe sama.
Ne viz'mesh plachu z soboyu – ya plakaty budu piznish!
Tobi z podaruyu zbroyu: cilunok hostryi yak niz. (2)

Shchob mav ty v zaliznim svysti dlya kryku i dlya movchan –
Usta rishuchi yak vystril, tverdi yak lezo mecha.
Za viknamy den cholone, u viknach – pershi vohni.
Zamkny u moyich dolonyach nenavyst' svoyu i hniv. (2)