Skoro vechir. Odynokyi lyst,
hnanyi vitrom,
prolitaye povz mene.
Vin bilshe syudy ne povernet'sya.
Ne povernus', mabut', i ya.
Bo navishcho? Moye kochannya,
yak toy zovtyi lyst,
Vin moze vpasty
tilky do tvoyich nih.

Pryspiv:
Ne znayu ya, chy znov syudy pryidu,
Ta zalyshayu zamist' sebe
Ti kvity, shcho znayshov v sadu dlya tebe,
Dlya tebe ya.
A moze, zavtra ty proydesh os' tut,
De viter pelyustky kolyshe.
Ta znay, ya shchastya svoye tut zalyshyv.

Mozlyvo, zavtra ty proydesh
bilya miscya nashoyi zustrichi.
Mozlyvo, pobachysh miy ostanniy
darunok nashomu kochannyu.
I yakshcho viter ne rozviye ti kvity,
ne chipay yich – vony mertvi.
Nechay vony lezat', vyklykayuchy
chvylyny sumu u zakochanych.