Ya chasto prokydayus' sered nochi,
Koly zab’yet'sya serce, yak kolys',
I ya lezu, ztulyvshy micno ochi,
Povoruchuntys' navit' boyachys'.

Tak dyvno vse, az motoroshno trishky.
Ty tut bula shche myt' nazad, shche myt'...
Tvoye teplo shche pam’yataye lizko
I niznyi trunok tak mene p’yanyt'.

Pryspiv:
Torknys' mene – ya tak c'oho bazayu,
Haryachym tilom pryhornys', molyu!
Tvoyim vohnem ya dushu voskreshayu
I sam ne znayu, yak tebe lyublyu!

Lyublyu tebe tak trepetno, tak nizno,
Nenache vichno vtratyty boyus'.
Ty vodnochas taka svyata – i hrishna,
Shcho ya klenu tebe y tobi molyus'.

Tvoyi obiymy, yak vorota rayu,
Pekelnyi plomin na tvoyich vustach,
Nemov metelyk, ya v tobi zhorayu
I voskresayu, yak mifichnyi ptach!

Pryspiv

Ya budu prokydatys' sered nochi –
Chay obstupaye temryava nima,
I ya niyak poviryty ne chochu,
Shcho pusto poruch – i tebe nema.

A nich taka voroza i bayduza
I ya molyus' i shepochu v slozach:
"Yakshcho ne my, to chay choch nashi dushi
Kolys' zillyut'sya tam, na nebesach!"

Torknys' mene...