Chom tak tysne na hrudy
Davnya tuha vnochi?!
Z neba synoho chuty,
Yak rydayut' klyuchi.
Za klyuchem zuravlynym
Iz tenet suety
Ya polynu, poplynu
U daleki svity.

Druzi virni proshchayte
I ne bud'te sumni.
Ne sudit', ne shukayte,
I ne zazdrit' meni.
Vzyavshy sum i tryvohu
Cych ubohych osel,
Ya podamsya v dorohu –
Mandrivnyi zuravel.

Pryspiv:
Vse, shcho krayalo serce,
Za roky vidpade –
I u nomu ozvet'sya
Shchos' vysoke y svyate.
I zabuvshy pro vtomu,
Serce skrykne "Molys'",
Shchob do ridnoho domu
Povernutys' kolys'!

Ya po svitu blukayu
Vid vesny do vesny,
I nichoho ne mayu,
Tilky spohady y sny,
Tilky vichni tryvohy
Ta pechalni pisni,
Tilky dovhi dorohy,
Shcho sudylys' meni.

A yakshcho na chuzyni
Svoyi kryla skladu
I z nebesnoyi syni,
Ya, mov kamin, vpadu,
Chay v daleku krayinu
Z nevymovnym zalem
Moya tuha polyne
Mandrivnym zuravlem.