Zaruchaysya soncem, yak svitlom.
U tobi vidbyvayut'sya tini,
A v meni tak malo povitrya,
Tvoyi pohlyady het' onimili.
Zaruchayusya vitrom, yak zminy.
A u tobi blukaty shche myli,
A v meni buduyut'sya stiny.
Tvoyi dotyky zovsim bezsyli.

Pryspiv:
Chomu tak malo nas?
My na dni obraz,
I nemaye nam tyshyny,
Nemaye nam.
Tak bahato nas,
Naodynci chas
Zalyshaye nas.
Holosy...
De ty? (11)
Nu, de ty, de ty ye?
Nu, de ty ye?

Zaruchayusya sumom, yak more.
U tobi blukaty shche bezvist',
A u meni vyruyut' prostory,
Zapovnyaye mene tvoya vpevnenist'.
A zaruchayusya mriyamy, yak sfery.
U tobi tak bahato zneviry,
A v meni doshchamy zalyti
Tvoyi mriyi, shcho zovsim bezkryli.

Pryspiv