Pryspiv:
Ya lyublyu krasu, a ty neymovirno harna.
I ce ne prosto slova – ty, spravdi, prekrasna.
V shedevrach mystectva zakladena vichna krasa,
A u tobi vona ozyla.

Pobachyvshy ce oblychchya, ya spochatku ne poviryv.
Torknuvshys' ruky, podumav, shcho splyu.
Buvaye, vyyavlyayet'sya, v realnosti vtilenym
Vse te, pro shcho mriyav v dumkach y nayavu.

Koly bazannya zbulosya – ya viryv vazko:
Bo stilky beznadiyi y nudoty bulo.
Fantastyka... prosto hovoryty tyazko.
Ty prominchyk shchastya v isnuvannya moho.