Obdumuyuchy vsi
Tumanni, vohki dni,
My stavymo sobi
Pytannya lysh sumni:
Chy ye u nas meta?
Chomu take zyttya?
Kudy nash svit ide?
Shcho v prirvu nas vede?

Dlya choho ti pytannya?
Novyi den za viknom!
Nechay lyutuye viter
Chy doshch – ce vse odno.
Novyi lystok paperu
Lezyt' vze na stoli.
Kartyna ne napysana,
Pysatymesh lysh ty.

A farby dobyray ty
Lyshe v polyach, lisach,
Ne u topkych bolotach
Chy u syrych yarach.

Ta yakshcho ty malyuyesh
Ne prosto kazku dnya –
To musysh dotorknutys'
Do temnych farb zyttya.