...Cholodni stiny navkolo mene
i po nych bizyt' voda,
vony stayut' vse blyzche
i zahanyayut' mene v kut,
ya tut sydzu sama.
Cholod po bosych nohach
dobyrayet'sya az do moho horla,
vin yoho styskaye, mene
pozyraye... Ya ne znayu,
chomus' stelya opustylasya tak nyz'ko,
ce, mabut', vpala moya vpevnenist' v sobi...
Kolys' i ty, zdavalosya, buv
tak blyz'ko, a teper, de podivsya ty?

Pryspiv:
Shcho? Styskaye miy mozok
Yak? Strashno meni
Bil! Zdushuye horlo
Ni! Zalyshte mene v spokoyi.

Temryava z’yila moyu tin,
i teper ya povnistyu odna.
Komachy zbihayut'sya zvidusil do mene,
teper ya yichnya koroleva...
Meni sydity tut ohydno,
ta ya ne bachu dverey, shchob vyity.
Nemaye tut niyakoho svitla,
krim moyeyi biloyi sukni,
ta vona vze zabrudnylasya
vid pylu ta pavutyny...
Ya boyusya vstaty,
bo padayut' stiny...

Pryspiv

Ty meni svoyu nud'hu lyshyv
Ya ne povernus' u svit bilshe
Ne vidchuvayu i ne bachu
Nu koly vse ce myne?
Kryk pochuyu i zaplachu
Bo cey kryk echo moye
Zaberit' mene chto-nebud' zvidsy
Ya ne mozu but' sama
Ne vidchuvayu i ne bachu
Nu koly vse ce myne?
Kryk pochuyu i zaplachu
Bo cey kryk echo moye.

Pryspiv