Zabredu, de ozera nyezbudzeni,
De svitannya y derev sribnyi stan,
I vsluchatymus' v tyshu, yak v muzyku,
V povnozvuchnyi i mudryi orhan.
Zabredu v lystolet z pozolotoyu,
Zachlynusya rozmayem vesny,
Bude tysha v meni stoholosoyu –
I pochuyu orkestr tyshyny.

Pryspiv:
Ya tebe ne zabudu nikoly.
My udvoch, mov p’yankyi okean.
Shcho bulo pomiz mnoyu y toboyu,
Vze teper, yak dalekyi tuman!

Zabredu, zaporoshenyi kvitamy,
Zadzvonyu v synyu chashu nebes,
Obnimu lebedynymy krylamy
Vse navkruh, de strichav ya tebe.
Zabredu ya vid sebe y vid homonu,
Chmilnu richku u brid pereydu,
Polikuyu sebe tyshi movoyu
I u tyshu lycem upadu!

Pryspiv