Probach mene, prosty,
Za spaleni mosty,
Shcho tak mene y ne dochekalas' ty.
Nichnyi samotniy sad
Zasypav lystopad,
Teper dorohy ne znaydu nazad.

A v pam’yati moyiy,
Yak nevhamovnyi bil,
Blahalnyi i proshchalnyi pohlyad tviy.
U marevi bezson
Tak merechtyt' vohon,
Mov svitlyachok v pit'mi moyich dolon.

Pryspiv:
V moyemu vichnomu poloni,
Ty – svitlyachok v moyich dolonyach.
U vidchayu na dni
Vin ne pohasne, ni –
Ta na svitanku znykne vdalyni.

Strumok nichnych dumok,
Chvylyny b’yut' v vysok,
I des' pid sklom stikayut', yak pisok.
A promin soncya vraz
Navik rozluchyt' nas,
Mohutniy i bezzalisnyi, mov chas.

Pryspiv (2)

Probach mene, prosty,
Za spaleni mosty,
Shcho tak mene y ne dochekalas' ty...