Skotylosya sonechko,
Stezka samotnosti
Mene poklykala
Holosom tychym.
Krok – i zakapaly slozy.
Krok – i zakapala krov.
Serdenko vyrvane,
V temryavu vkynute.
Po stezci krokuyu,
Samotnyaya.
Tryvoznoyu stezka
Obiynyata mryakoyu.
Chuty vidlunnya
Ridnych holosiv.
Klychut' iz temryavy.
Do nych by kynulas',
Ta ziyty zi stezci
Ne mozu ya.
U zavisi temnomu
Maryat'sya obrazy.
Ta nedosyazni
Dlya mene vony.
Z slozamy i krov’yu
Po stezci samotnosti
Pryamuyu u vichnist'.
Ne mozu ne yty.