Hrymasoyu nud'hy skryvylysya usta,
Vsi chvyli poryvan rozbylysya ob skeli,
Lyshyvsya tilky smak: bezmezzya y pustota,
Choch vypyto ushchert' hirkyi rozkoshi kelych.

Vnochi, koly vazka, nesterpna temnota
Kudlatym chornym psom snuyet'sya vkruh posteli,
V obiymach lysh odna kochanka – samota,
V rozbytoyi dushi obidranim hoteli.

Vona nashiptuye i muchyt' bryazkom barv,
Poviy i demoniv, skryvavlenych prymar
I Mach spokuslyvych vid'oms'kym stylem Hoyyi;

I vin, pidvivshy zir z-pid chmuroho chola,
Pirnav u vichnyi vyr lyuds'kych nesupokoyiv
V’yazaty kytyci z koshmarnych kvitiv zla.