Moya tin vid strachu zahubylas'
U vidbytku neonovych lamp.
Moye serce vid strachu zabylos',
Bo na nomu naklaly asfaltovyi shtamp.
Ya ne znayu, u koho spytaty –
Vsi dovkola bezdonno nimi.
Vsi tikayut' u ofisni hraty
I chekayut', koly zyttya promayne u vikni.

Pryspiv:
Cey neonovyi svit,
Ya ne chochu tonuty,
Vidkryvaty yomu
Skarbnycyu svoyeyi dushi.
Lysh u meni zalyshyt'sya vyty
Prykroshchiv kynutyi zvir.

Moya sut' – ce zyttya Internetu,
I lyubov – ce chimichnyi proces.
Za chvylynu pobachu planetu,
Ta ne mozu pobachyty vlasnych dumok.
Moyi sny – ce chvoroba bezsonnya,
Moya yiza – tabletka dlya snu,
Moyi druzi – ce kolo storonnich,
Moya mriya – o Boze, koly z ya povitryam dychnu?

Pryspiv

Ya boyus' svoho ridnoho mista,
Cych sirych osel,
Boyusya nud'hoyu osisty.
I vse...
Boyusya, shcho ya onimiyu,
Stanu takym, yak zavzdy.

Pryspiv