V ochi ty moyi tak ne dyvys',
Ne znaydesh v nych vesny kvitohrayu, –
Ya ne skazu tobi: povernys',
Ya ne skazu tobi, shcho proshchayu.

Synya-synya, yak svit, synyava
Perepovnyuye serce kochannyam,
A z hrudey, mov oskolky, slova
Vyryvayut'sya chryplym rydannyam.

Bil obrazy i bila zurba –
Vze tak malo meni do netyamy,
Mov kvazaramy, sira yurba
Palyt' serce dokoriv vohnyamy.

Nay radiye pryplyusnuta vys'
I holubyt'sya hran nebokrayu,–
Ya ne skazu tobi: povernys',
Ya ne skazu tobi, shcho proshchayu!