"Ne chochu ya tlity povilno,
V nevoli rabom zyvotity,
Ya chochu v borni spalachnuty
I zyty yaskravo, hority".

Skazala os' tak svoyim druzyam,
Yak v lavy OUN ty stupyla,
I druzi za cyu postanovu
Raketoyu tebe nazvaly.

Raketo, podruho ty nasha,
Za slovom ishlo v tebe dilo, –
Zyttya tvoye slavne, heroys'ke
Dlya nas, mov raketa, svitylo.

Ranenym v boyach za svobodu
Vertala ty vtracheni syly,
Ty syayvom svoyim vidhanyala
Vid nych t'mu smertelnu mohyly.

Sylnym u borni ty svityla,
Slabkym dodavala potuhy...
Yak temno teper bez Rakety,
Yak temno nam, druzi y podruhy.

Vona, yak bula pomiz namy,
Horila tak radisno, yasno,
A v ruky vorozi popalas' –
Ne chtila svityty i zhasla.

"Pryvit peredayte vsim druzyam!" –
V tyurmi do spivv’yazniv skazala,
Distala z chalyavy otruty,
Shche y kryknula: "Slava!" – y skonala.

I zhasla naviky Raketa,
Yak temno bez neyi, podruhy, –
Pobilshe Raket nam davayte,
Horily y svityly shchob druhym.

Spivayte pro neyi, divchata,
Chay slava Rakety ne zhyne,
Chay budyt' vidvaznych miz namy,
Chay rodyt' heroyiv Vkrayina.