Sydiv ya dni, lichyv i nochi,
Vkrayiny dolenku piznav.
Sebe viddav ya dlya Vkrayiny,
Za se v kaydany ya popav.

Ya ris z dvoma tovaryshamy,
Shcho yich zamuchyly katy,
A mene lyachy zasudyly
Navik do temnoyi tyurmy.

Sydzu na kam’yaniy ya lavci,
Zalizni lancyuhy brynyat'.
Ne bachu svitla, lysh vysoko
Stalni vikoncya tam blyshchat'.

Zasyayut' sonyachniyi luchi
Na chornu kam’yanu stinu,
Ya klychu: "Ziydy, misyac' yasnyi,
Skazy pro Vkrayinu moyu".

Vze druhyi rik ya yiyi ne bachu,
Nichto ne skaze nic meni,
Ya sam sydzu, za neyi plachu,
Tulyus' pry kam’yaniy stini.

Zhadayu, shepchu ya slovamy:
"Vkrayino – lyuba ty moya,
Za tebe ne strashna mohyla,
Ani dosmertnaya tyurma".