Inodi litaly my, inodi promenem vesny, inodi kamenem.
Ne znaly my radosti, ne bachyly smerti. A sami z radosti plakaly...

Den pokotyv sonyachni vohni
I staly po kolu zoloti...
Son ne mynav, snylysya zyvi...
A den hostrym cholodom zbudyv...
Ochi zaplakani...

V oseni pytaly my, chasom ne bachyla vona oseni vtracheni.
Vse, choho chekaly my, poletilo voronom tudy, de namy poznacheno.