Pokladu ya sviy sumniv v kolysku, na uzbichchi shalenoho dnya
Ne dyvysya na mene, yak v mysku, nepryruchene vovchenya
Za vikonechkom misyac'-lichtaryk vyhlyadaye kohos' u pit'mi
Ya ne vynna, shcho chytala bukvaryk, koly ty narodyvsya na svit

Pryspiv:
Vovchenya, vovchenya, ne karay za niznist' i lasku
Vovchenya, vovchenya, ya potrapyla u tvoyu pastku

Ne zapalyuy hilku yalynky, chay protnet'sya chvoyeyu nich
Pocilunky tvoyi, mov snizynky, zametut' prirvu vsich protyrich

Pryspiv

Nich. I znovu u ridkisnych snach ya hoduyu horlyc' z doloni,
Ya zryvayu sucvittya nochey, tvoyi, miy anhel, ciluyuchy, skroni