Rozproshchavsya strilec' zi svoyeyu ridneyu,
Sam poyichav v daleku dorohu.
Za sviy ridnyi kray, za strilec'kyi zvychay
Ydemo v biy za svoyu peremohu.

A viter kolyshe shovkovu travu,
Dub zelenyi dododolu schylyvsya,
Lystya shelestyt', vbytyi kozak lezyt',
Nad nym konyk yoho zazuryvsya.

– Oy konyu z, miy konyu, ne stiy nadi mnoyu,
Ya tym chasom polezu prykrytyi,
Lety, konyu miy, skazy mami ridniy,
Shcho ya lezu u stepu zabytyi.

Nay bat'ko i maty, yim shchyra podyaka,
Nechay vony za mnoyu ne plachut',
Ya v stepu lezu, za ridneyu tuzu,
Chornyi kruk nadi mnoyu zakryache.