Oy u polyu zyto hranatamy zryto,
Lezyt' ne vid nyni sichovyk ubytyi.

Yoho tilo bile vid vitru zchornilo,
A lychko rum’yane ziv’yalo, zmarnilo.

Vze yomu nikoly dzvony ne zadzvonyat' –
Vovky-siromanci kosty poroznosyat'.

Vze vin ne pobachyt' virnoyi rodyny,
Vze vin ne pobachyt' vilnoyi Vkrayiny.

Bereza ne zronyt' lystya na mohylu,
I dzvin ne zadzvonyt', ne spovistyt' mylu.

I krov po dolyni pokryye murava –
Lysh slava ne zhyne, strileckaya slava.