Oy tam pry dolyni, hranatamy zrytiy,
Lezyt' ne vid nyni sichovyk ubytyi.

Strileckeye tilo vid vitru zchornilo,
A lychko rum’yane ziv’yalo, zmarnilo.

Ne zaplache maty ta y nad holovoyu,
Ne posadyt' m’yaty na mohylu tvoyu.

Bereza ne zronyt' lystkiv na mohylu,
I zvin ne zazvonyt', ne spovistyt' mylu.

Odyn bir zaplache nyshkom sered nochi,
I voron zakryache, vyimayuchy ochi.

Odni rano-vranci vitry zaholosyat',
Vovky-siromanci kistky poroznosyat'.

Ne vykuye, maty, tvoyich lit zozulya,
Vykuye z harmaty vorozaya kulya.

Shyroku dolynu nakryye murava –
Ta slava ne zhyne, sichovaya slava.