Lety, moya dumo, v vechirnyu hodynu
Daleko-daleko zvidsil.
Lety, moya dumo, u tuyu chatynu,
Shcho sluchaye kazky topil.

U chatci zyla tam divchyna kochana,
A, moze, zyve – poklonys'!
I skazesh yiy slovo bolyuche, yak rana,
Shcho ya vze ne toy, shcho kolys'.

Shcho hasne miy pohlyad i tychne miy holos,
I skyby zoraly cholo,
Shcho z voli y nevoli posyviv miy volos
I ternya u serce vroslo.

I shepnesh yiy, dumo, chay dushu rozdruzyt',
A sercevi skaze: "Korys'!"
Chay darmo ne b’yet'sya, chay marno ne tuzyt',
Bo ya vze ne toy, shcho kolys'.